Γιατί μετράς τα τρόλεϊ

Με ρώτησεσ πωσ βλέπω τα πράγματα εδώ
Και είπα ότι άργησα και πρέπει να προλάβω
Απάντησέ μου κόκκινα μου είπεσ ξαφνικά
Κι εγώ μεσ στη μαυρίλα μου να δεισ θα καταλάβω

Η μέρα είναι όμορφη σου είπα σοβαρά
Μονάχα το ξημέρωμα μου μοιάζει λίγο δύση
Δε βγαίνει ο ήλιοσ πάντοτε απ' την ανατολή
Μου είπεσ μα τα χείλη σου δεν είχανε μιλήσει

Κι αφού ανάβει πράσινο γιατί δεν προχωράσ
Γιατί περνάσ απέναντι μονάχα με το βλέμμα
Γιατί μετράσ τα τρόλεϊ σαν να 'τανε φλουριά
Και γράφεισ με το δάχτυλο στο τζάμι τουσ για μένα

Φοβάμαι πωσ εσένα κάπου σ' έχω ξαναδεί
Και κράταγεσ θυμάμαι τισ ίδιεσ σημειώσεισ
Στην ίδια ανακύκλωση χαμένοι μια ζωή
Χαρτί να δίνει το χαρτί και το γυαλί δηλώσεισ

Περάσαμε απέναντι σχεδόν σχιζοφρενείσ
Κι απότομα χωρίσαμε σαν νύχτα με τη μέρα
Ο εαυτόσ μου έτρεξε μη χάσει το ταξί
Κι εγώ μη χάσω εσένα που περίμενεσ πιο πέρα