Μαλώνω το βοριά

Μαλώνω το βοριά που μου σφαλάει
Τα μάτια με σκοτάδι κι ερημιά
Σκεπάζει ο πατέρασ τον αρίστο
Π' ανήξεροσ κοιμάται και γελά

Πώσ να γελάσουνε τα δυο μου χείλη
Φαρμάκι παγωνιά χωρίσ φωτιά
Πίκρα στην φτώχεια να μην ξαναστείλει
Όποιοσ την πλάση ετούτη κυβερνά

Μαλώνω τη νυχτιά που μου σφαλάει
Τα μάτια με σκοτάδι κι ερημιά
Εξύπνησ' ο αρίστοσ μασ και κλαίει
Κι η μάνα μου στον στήθοσ τον κρατά