Asimenia Sfika

Οι φίλοι μου είναι κραυγέσ στη σιωπή
Οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
Μόνοι σαν δέντρα των κορφών σαν προσευχή
Παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τουσ το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τισ αργίεσ
Μα οι φίλοι μου μισούν τισ κυριακέσ
Κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
Βάζουν φωτιέσ βάζουν φωτιέσ

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
Βραδιέσ βραδιέσ και σε τινάζει πάνω
Έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
Στέκω στισ μύτεσ των ποδιών μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή κακέσ στιγμέσ μου φέρνει
Χώμα μυρίζω μοβ σκιέσ βλέπω θαμπά
Σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
Σαν του ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεισ πώσ είναι να διαβάζεισ στο σκοτάδι
Ξέρεισ πώσ είναι να δακρύζεισ στα κρυφά
Φώτα τησ πόλησ και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
Τα όνειρα τησ κυριακήσ κοστίζουν ακριβά