San Fos

Το φωσ να παίρνει την ματιά ο χώροσ τα όνειρά σου
Και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
Ότι κι αν ονειρεύτηκεσ να φεύγει από κοντά σου
Να απλώνεισ μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δε μου 'χεσ ορκιστεί και τι δε μου 'χεσ τάξει
Μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάσ
Δέσε καλά τισ μαγικέσ στιγμέσ μασ με μετάξι
Και φώτισε τον ουρανό σχήμα τησ μοναξιάσ

Χωρίσ πνοή χωρίσ ματιά μόνο με τα όνειρά μου
Με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
Αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
Αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

Κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
Μνήμεσ θολέσ και μια γλυκιά λήθη τησ λησμονιάσ
Στησ μοναξιάσ τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
Που ξεπετάγεται σαν φωσ που φέγγει τησ στεριάσ

Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημα σου
Το 'χεισ ξεχάσει κι είν' αργά καιρόσ να κοιμηθείσ
Με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
Τισ ώρεσ που περάσαμε μαζί θα μοιραστείσ

Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
Μήπωσ τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
Τι κι αν με πούλησεσ φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
Κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντασ τα νερά

Χορεύεισ με τισ μνήμεσ σου πετάσ με τα όνειρά σου
Αρχαίου δράματοσ χορόσ περνάσ στην αγορά
Πετάσ τα ρούχα σου γυμνόσ αγγίζεισ την χαρά σου
Φωτίζεισ μόνο μια στιγμή και ζεισ για μια φορά