Η παράσταση

Πάλι το σώμα σου απόψε θα μου λείψει
Μόνη χορεύω σε δωμάτια κλειστά
Με ένα πουκάμισο ντυμένη από θλίψη
Που χρόνια έμαθε σε σώματα ζεστά

Πόθοσ και όνειρα υγρά τα σκηνικά μου
Που έχουν απάνω τουσ μια απόκοσμη αφή
Ρόλοι που δώσανε στεγνά τα μυστικά μου
Πορτραίτα οι έρωτεσ στον τοίχο με καρφί

Λουστρίνια κόκκινα και μαύρο το φουστάνι
Τρώει το πρόσωπο βαθειά το μακιγιάζ
Βάφω το μπράτσο μου με κόκκινο μελάνι
Να σβήσω το άγριο τησ μοίρασ τατουάζ

Ξένεσ χορεύουν οι ψυχέσ στο νυφικό μου
Με ψάχνουν πάλι με προαίσθημα κακό
Ατάκεσ πούλησαν φτηνά το μερτικό μου
Σε μια παράσταση απόψε φονικό

Γυμνά αισθήματα που ντύνω με άλλα ρούχα
Κι ρόλοι άνεργοι σωπαίνουν στην σκηνή
Είναι τα όνειρα μου είπεσ ταλαντούχα
Γλυκά ναυάγια σε σάλα σκοτεινή