Ο ζητιάνος

Ένα χαμόγελο και μια καρδιά τα πάντρεψα
Ένα πρωί σαββάτου
Γιατί είχε χάσει ο κόσμοσ πια
Το σθένοσ και την ανθρωπιά του
Ήρθε ο θεόσ ήρθε ο παππάσ
Οι συγγενείσ και οι γειτόνοι
Κι εσύ που είχεσ να μ' αγαπάσ
Έκλεψεσ το χρυσό το αηδόνι

Γέλαγε ο κόσμοσ όλοσ
Φύγαν όλοι βιαστικά
Και του ουρανού ο θόλοσ
Γέμισε βεγγαλικά
Γίναν όλοι ευτυχισμένοι
Κι έμεινε σ' ένα κλαδί
Μόνη η ψυχή να ψέλνει
Μ' ένα νυχτικό φαρδύ

Αλληλούια αλληλούια
Αλληλούια μου λαλεί
Απ' του έρωτα τα χούγια
Πρώτο βάζω το φιλί
Που δαγκώνει που ματώνει
Που δεν το' χουν οι πολλοί
Που 'ναι σαν φωτιά στο χιόνι
Αλληλούια μου λαλεί

Γέμισ' ο αέρασ χνούδια
Από έρωτεσ νωπούσ
Κι ο δικόσ μου ο ζητιάνοσ
Φόρεσε στολή και κράνοσ
Κι έφυγε στουσ ουρανούσ