Vrohi

Το πρόσωπο τησ μέρασ χαρακώνει
Η αργυρή λεπίδα τησ βροχήσ
Κι όμωσ η λάμψη αυτή που με κυκλώνει
Είναι η βροχή μιασ άλλησ εποχήσ

Και σε χρονιέσ σε παίρνει
Που η μοίρα σε μοίρανε να δεισ μέσα απ' το χώμα
Του ρόδου του εκατόφυλλου τη σπείρα
Το άλικο παράξενό του χρώμα

Αυτή η βροχή που τα τζάμια θολώνει
Στην ξεχασμένη αυλή μιασ γειτονιάσ
Αλλοτινήσ τα σταφύλια χρυσώνει
Στην ξεχασμένη αυλή μιασ γειτονιάσ