Ο φάρος

Τισ νύχτεσ άναβε ο φάροσ
Στο ξερονήσι τησ καρδιάσ
Κι ορμούσε άγριοσ κουρσάροσ
Ο άνεμοσ τησ μοναξιάσ

Δάκρυζε ωσ την αυγή τ' αστέρι
Στο λιμανάκι του καημού
Κι έψαχνε απάγκιο σ' άλλα μέρη
Συμπόνοια νά ‘βρει άλλου θεού

Τραγούδια έλεγε η σιωπή
Στο νοτισμένο χώμα
Μέχρι να πάρει απ' τη βροχή
Φιλί στο κρύο στόμα

Τισ νύχτεσ άναβε το φάρο
Τ' αποσπερίτη το κερί
Στα χείλη του καημού τσιγάρο
Καίγονταν όλοι οι καιροί